Is Internationale Vrouwendag de marketinghaai voorbij?

De laatste jaren begint Internationale Vrouwendag ongemakkelijk te lijken op Valentijnsdag, vol met gerecyclede posts, een quote van Cheryl uit de boekhouding* en een overweldigende stroom roze. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van roze in al zijn glorieuze tinten. Maar het niveau van roze-washing dat we in deze tijd van het jaar zien is niet alleen symbolisch, het is neerbuigend en seksistisch. Het zorgt ervoor dat ik de hele week zwart wil dragen - mijn eigen kleine rouwbetuiging voor wat ooit een echt krachtige beweging was.

Hoewel er sinds de start van IWD in 1909 belangrijke vooruitgang is geboekt, zijn we nog steeds pijnlijk ver verwijderd van waar we zouden moeten zijn. Kijk maar naar wat er op dit moment in de VS gebeurt - als we eerlijk zijn, kunnen we dan echt zeggen dat de machthebbers (of het nu gaat om agentschappen, merken of regeringen) genderkwesties serieus nemen? De strijd tegen systemisch seksisme en genderongelijkheid is nog lang niet gestreden. We moeten de ware omvang van intersectionaliteit erkennen en ons ermee bezighouden. Mijn ervaring als zwarte Afrikaanse vrouw in de reclame verschilt enorm van de handvol zwarte Britse vrouwen in deze sector. Genderongelijkheid is niet monolithisch en we kunnen het ons niet veroorloven om het als zodanig te behandelen.

Nu meer dan ooit moeten we meer doen dan de merken die we onder onze hoede hebben rozegeur en maneschijn geven. Laten we het dus elke dag beter doen. Laten we verder gaan dan bewustzijn en actie ondernemen. Want als we niet actief werken aan het ontmantelen van de systemen die de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen in stand houden, helpen we ze alleen maar om te blijven bestaan.

*Cheryl is trouwens geweldig!

Lees het volledige artikel via Creative Brief

Foto door Ehimetalor Akhere Unuabona op Unsplash